Η προστατίτιδα στους άνδρες είναι μια φλεγμονή του αρσενικού προστάτη. Είναι μια σχετικά κοινή κατάσταση στους άνδρες που συνοδεύεται από πόνο κατά την εκκένωση της ουροδόχου κύστης (ούρηση) και την εκσπερμάτωση. Οι γιατροί κάνουν διάκριση μεταξύ οξείας και χρόνιας προστατίτιδας. Η θεραπεία και η πρόγνωση εξαρτώνται από τη μορφή και τις αιτίες της φλεγμονής του προστάτη. Διαβάστε όλα σχετικά με την προστατίτιδα εδώ.
Προστατίτιδα: περιγραφή
Η προστατίτιδα (φλεγμονή του προστάτη) είναι μια φλεγμονή του ανθρώπινου προστάτη. Ο προστάτης βρίσκεται ακριβώς κάτω από την ουροδόχο κύστη και έχει περίπου μέγεθος καστανιάς. Περιβάλλει το πρώτο τμήμα της ουρήθρας και εκτείνεται στο λεγόμενο πυελικό δάπεδο, το οποίο αποτελείται από μυϊκό σύστημα.
Ο προστάτης παράγει μια έκκριση που περιλαμβάνει PSA (ειδικό για τον προστάτη αντιγόνο) και σπερμίνη. Το PSA καθιστά την εκσπερμάτιση πιο λεπτή. Το σπέρμα είναι σημαντικό για την κινητικότητα του σπέρματος.
Η προστατίτιδα σχετίζεται κυρίως με σοβαρό πόνο στο περίνεο και την πρωκτική περιοχή. Επιπλέον, συμπτώματα όπως συχνότητα ούρων, πόνος κατά την ούρηση (ούρηση) και πόνος κατά την εκσπερμάτωση εμφανίζονται κατά τη διάρκεια της φλεγμονής του προστάτη.
Ο προστάτης είναι σχετικά συχνός με φλεγμονή. Εκτιμάται ότι περίπου το 15% όλων των ανδρών στη Γερμανία αναπτύσσουν προστατίτιδα μία φορά στη ζωή τους. Η πιθανότητα προσβολής του προστάτη αυξάνεται με την ηλικία. Η έρευνα δείχνει ότι οι περισσότερες περιπτώσεις είναι μεταξύ 40 και 50 ετών.
Σύνδρομο προστατίτιδας
Ταυτόχρονα, εμφανίστηκε στην ιατρική μια διευρυμένη κατανόηση του όρου προστατίτιδα. Στο λεγόμενο σύνδρομο προστατίτιδας, συνοψίζονται αρκετά παράπονα στην πυελική περιοχή ενός ατόμου, τα οποία συνήθως έχουν άγνωστη αιτία. Ο όρος «σύνδρομο προστατίτιδας» συνοψίζει διάφορες κλινικές εικόνες:
- Οξεία βακτηριακή προστατίτιδα
- Χρόνια βακτηριακή προστατίτιδα
- Φλεγμονώδες και μη φλεγμονώδες σύνδρομο χρόνιου πυελικού πόνου ("Αβακτηριακή χρόνια προστατίτιδα")
- Ασυμπτωματική προστατίτιδα
Οξεία και χρόνια βακτηριακή προστατίτιδα
Η οξεία προστατίτιδα προκαλείται από βακτήρια (οξεία βακτηριακή προστατίτιδα). Τα βακτήρια είτε ταξιδεύουν μέσω της κυκλοφορίας του αίματος στον προστάτη είτε εξαπλώνονται από βακτηριακή λοίμωξη της ουροδόχου κύστης ή ουρήθρα στον προστάτη. Η οξεία προστατίτιδα είναι συνήθως μια σοβαρή γενική κατάσταση με σοβαρό πόνο κατά την ούρηση, πυρετό και ρίγη. Η φλεγμονή του προστάτη προκαλείται από βακτήρια σε περίπου δέκα τοις εκατό των περιπτώσεων.
Η χρόνια προστατίτιδα μπορεί να αναπτυχθεί από οξεία: εάν η φλεγμονή του προστάτη αδένα και τα επαναλαμβανόμενα μικρόβια στα ούρα, το λεγόμενο εκφραστικό προστάτη (που λαμβάνεται με μασάζ του υγρού του προστάτη) ή στην εκσπερμάτωση, παρατηρείται για περισσότερο από τρεις μήνες, τότε αυτό είναι χρόνια φλεγμονή. βακτηριακή προστατίτιδα. Είναι λιγότερο γρήγορη από την οξεία προστατίτιδα. Αν και η χρόνια φλεγμονή του προστάτη προκαλεί πόνο κατά την ούρηση και πιθανώς ένα αίσθημα πίεσης στην περινεϊκή περιοχή, τα συμπτώματα συνήθως δεν είναι τόσο σοβαρά όσο στην οξεία προστατίτιδα.
Σύνδρομο χρόνιου πυελικού πόνου (αβακτηριακή προστατίτιδα)
Στις περισσότερες περιπτώσεις λοίμωξης του προστάτη, τα βακτήρια δεν μπορούν να ανιχνευθούν στα ούρα, στον προστάτη ή στην εκσπερμάτιση ως αιτία της νόσου. Η αιτία για προστατίτιδα παραμένει ασαφής. Οι γιατροί αποκαλούν αυτό το σύνδρομο χρόνιου πυελικού πόνου (χρόνια αβακτηριακή προστατίτιδα).
Ωστόσο, σε τέτοιες περιπτώσεις, τα λευκοκύτταρα (λευκοκύτταρα) βρίσκονται συχνά ως έκφραση φλεγμονής στον προστάτη αδένα (σύνδρομο χρόνιου πυελικού πόνου). Για να διαφοροποιηθεί, είναι μια άλλη μορφή της νόσου στην οποία δεν βρίσκονται ούτε βακτήρια ούτε λευκοκύτταρα (μη φλεγμονώδες σύνδρομο χρόνιου πυελικού πόνου). Γενικά, το σύνδρομο χρόνιου πυελικού πόνου (αβακτηριακή προστατίτιδα) είναι η πιο κοινή μορφή προστατίτιδας.
Ασυμπτωματική προστατίτιδα
Σε σπάνιες περιπτώσεις, εμφανίζεται ασυμπτωματική προστατίτιδα. Σε αυτήν τη μορφή προστατίτιδας, αν και υπάρχουν σημάδια φλεγμονής, δεν υπάρχει πόνος ή άλλα συμπτώματα. Η ασυμπτωματική προστατίτιδα συνήθως ανακαλύπτεται τυχαία, για παράδειγμα, στο πλαίσιο μιας μελέτης γονιμότητας.
Προστατίτιδα: συμπτώματα
Η φλεγμονή του προστάτη μπορεί να προκαλέσει διάφορα συμπτώματα προστατίτιδας. Αν και τα συμπτώματα της οξείας προστατίτιδας μπορεί να είναι πολύ σοβαρά και να προκαλέσουν σοβαρή δυσφορία, με χρόνια προστατίτιδα είναι συνήθως ελαφρώς πιο ήπια. Δεν έχει όλα τα προσβεβλημένα άτομα όλα αυτά τα συμπτώματα και η σοβαρότητα των συμπτωμάτων μπορεί να διαφέρει από άτομο σε άτομο.
Οξεία προστατίτιδα: συμπτώματα
Η οξεία προστατίτιδα είναι συχνά μια οξεία κατάσταση στην οποία οι ασθενείς υποφέρουν από πυρετό και ρίγη. Η φλεγμονή του προστάτη που περιβάλλει την ουρήθρα προκαλεί επίσης τυπικά ούρα. Η ούρηση προκαλεί πόνο στην καύση (αλουρία) και η ροή ούρων μειώνεται σημαντικά (δυσουρία) λόγω του πρήξιμου του προστάτη. Επειδή τα θύματα μπορούν να εκκρίνουν μόνο μικρές ποσότητες ούρων, έχουν σταθερή συχνότητα ούρων και πρέπει να πηγαίνουν συχνά στην τουαλέτα (pollakisuria). Άλλα συμπτώματα της προστατίτιδας περιλαμβάνουν την ουροδόχο κύστη, τον πυελικό πόνο και τον πόνο στην πλάτη. Ο πόνος μπορεί επίσης να εμφανιστεί κατά τη διάρκεια ή μετά την εκσπερμάτωση.
Χρόνια προστατίτιδα: συμπτώματα
Η χρόνια προστατίτιδα προκαλεί συνήθως λιγότερο σοβαρά συμπτώματα από την οξεία φλεγμονή του προστάτη. Συμπτώματα όπως πυρετός και ρίγη συνήθως απουσιάζουν εντελώς. Συμπτώματα όπως αίσθημα πίεσης στο περίνεο ή στην κάτω κοιλιακή χώρα, σκουρόχρωμο εκσπερμάτισης λόγω αίματος στο σπέρμα ή αίμα στα ούρα (αιματουρία) είναι τυπικά της χρόνιας φλεγμονής του προστάτη. Οι διαταραχές της σεξουαλικής ορμής και της ισχύος είναι επίσης κοινά χρόνια συμπτώματα, συχνά λόγω πόνου κατά τη διάρκεια ή μετά την εκσπερμάτωση. Τα συμπτώματα της χρόνιας βακτηριακής και χρόνιας αβακτηριακής προστατίτιδας (σύνδρομο χρόνιου πυελικού πόνου) δεν διαφέρουν.
Πώς να αναγνωρίσετε;
Η εμφάνιση της προστατίτιδας σπάνια αναγνωρίζεται κατηγορηματικά, καθώς μερικές φορές είναι ασυμπτωματική και τα συμπτώματά της είναι ατομικά για κάθε ασθενή και αλλάζουν με την πάροδο του χρόνου.
Αυτές οι λειτουργίες περιλαμβάνουν:
- Ένας άντρας έχει λίγη δυσκολία στην ούρηση στην τουαλέτα. Ο αδένας σταδιακά διευρύνεται, το κανάλι ούρων συστέλλεται.
- Ο ασθενής χάνει το ενδιαφέρον του για σεξ. Οι δυσκολίες διέγερσης του πέους αυξάνονται όταν επιχειρείτε να κάνετε σεξουαλική επαφή. Ο οργασμός επιτυγχάνεται με δυσκολία, ή αδύναμος, ή εξαφανίζεται εντελώς.
- Κάψιμο στην ουρήθρα, κνησμός στο περίνεο.
- Συχνά θέλω να ουρήσω, αλλά το πέφτω σταγόνα.
- Το σπέρμα βγαίνει γρήγορα κατά τη συνουσία με ελάχιστη ευχαρίστηση.
- Γενική κόπωση, κατάθλιψη, ευερεθιστότητα, επιθετικότητα, αύξηση άγχους.
Το πρωί, ένα άτομο αισθάνεται συγκλονισμένο, χάνει πρωτοβουλία στη ζωή.
Ταυτόχρονα, τη νύχτα, μερικές φορές παρατεταμένη στύση και επώδυνη εκσπερμάτωση συμβαίνουν αυθόρμητα, δεν σχετίζονται με το σεξ.
Παρατηρώντας αυτά τα φαινόμενα, ο ασθενής ηρεμεί, πιστεύοντας ότι είναι καλά με την ισχύ, τα προβλήματα, κατά τη γνώμη του, συνδέονται με τον σύντροφο, τη σχέση τους. Ξεπεραστεί από την κατάθλιψη, η οποία επιδεινώνει την ανάπτυξη της νόσου.
Στατιστικά περιστατικά
Η προστατίτιδα είναι μια από τις πιο διαδεδομένες ασθένειες του ανδρικού ουροποιητικού συστήματος στον κόσμο. Σύμφωνα με διάφορες πηγές, παρατηρείται στο 60-80% των σεξουαλικά ώριμων ανδρών. Σύμφωνα με επίσημες ιατρικές στατιστικές, πάνω από το 30% των νέων αναπαραγωγικής ηλικίας πάσχουν από χρόνια προστατίτιδα. Περίπου το ένα τρίτο των περιπτώσεων, εμφανίζεται σε άνδρες άνω των 20 και κάτω των 40 ετών. Σύμφωνα με τον ΠΟΥ, οι ουρολόγοι διαγιγνώσκουν χρόνια προστατίτιδα σε κάθε δέκατο ασθενή.
Επιπλοκές της προστατίτιδας
Εκτός από τα οξέα συμπτώματα, η προστατίτιδα μπορεί να οδηγήσει σε επιπλοκές που περιπλέκουν την πορεία της νόσου και παρατείνουν την περίοδο επούλωσης. Η πιο συχνή επιπλοκή είναι το απόστημα του προστάτη (ειδικά στην οξεία βακτηριακή προστατίτιδα). Ένα απόστημα του προστάτη είναι μια πυώδης φλεγμονή της φλεγμονής που συνήθως πρέπει να ανοίξει και να αδειάσει με μια τομή.
Ως περαιτέρω επιπλοκή της φλεγμονής του προστάτη, η φλεγμονή μπορεί να εξαπλωθεί σε γειτονικές δομές όπως η επιδιδυμίδα ή οι όρχεις (επιδιδυμίτιδα, ορχίτιδα). Υποψιάζεται επίσης ότι η χρόνια προστατίτιδα σχετίζεται με την ανάπτυξη καρκίνου του προστάτη.
Προστατίτιδα: Αιτίες και παράγοντες κινδύνου
Η προστατίτιδα μπορεί να έχει διάφορες αιτίες. Η θεραπεία και η πρόγνωση της φλεγμονής εξαρτώνται από την αιτία της προστατίτιδας.
Βακτηριακή προστατίτιδα: προκαλεί
Μόνο το δέκα τοις εκατό των περιπτώσεων προστατίτιδας προκαλείται από βακτήρια από τον προστάτη (βακτηριακή προστατίτιδα). Τα βακτήρια μπορούν να εισέλθουν στον προστάτη μέσω του αίματος (αιματογόνα) ή από κοντινά όργανα όπως η ουροδόχος κύστη ή η ουρήθρα, όπου μπορούν να οδηγήσουν σε φλεγμονώδη αντίδραση.
Το Escherichia coli (E. coli), που εμφανίζεται κυρίως στο έντερο του ανθρώπου, είναι η πιο κοινή αιτία της προστατίτιδας. Το Klebsiella, οι εντερόκοκκοι ή τα μυκοβακτήρια μπορούν επίσης να προκαλέσουν προστατίτιδα. Η βακτηριακή προστατίτιδα μπορεί επίσης να προκληθεί από σεξουαλικά μεταδιδόμενες ασθένειες όπως λοιμώξεις από χλαμύδια ή Trichomonas και γονόρροια.
Στη χρόνια προστατίτιδα, τα βακτήρια στον προστάτη αδένα έχουν ξεφύγει από έναν ακόμη ασαφή τρόπο προστασίας του ανθρώπινου ανοσοποιητικού συστήματος. Αυτό επιτρέπει στα μικρόβια να αποικίζουν συνεχώς τον προστάτη. Τα αντιβιοτικά είναι σχετικά φτωχά στον ιστό του προστάτη, κάτι που μπορεί να είναι ένας άλλος λόγος για την επιβίωση των βακτηρίων στον προστάτη.
Σύνδρομο χρόνιου πυελικού πόνου: Αιτίες
Οι ακριβείς αιτίες του συνδρόμου χρόνιου πυελικού πόνου δεν είναι ακόμη πλήρως κατανοητές. Οι επιστήμονες έχουν προβάλει πολλές θεωρίες, καθεμιά από τις οποίες ακούγεται εύλογη, αλλά όλες αυτές δεν έχουν ακόμη αποδειχθεί σαφώς. Σε μερικές περιπτώσεις, βρέθηκε γενετικό υλικό άγνωστων στο παρελθόν μικροοργανισμών στη μικρή λεκάνη. Επομένως, η αιτία του συνδρόμου πυελικού πόνου μπορεί να είναι μικροοργανισμοί που δεν μπορούν ακόμη να καλλιεργηθούν στο εργαστήριο και, ως εκ τούτου, δεν είναι ανιχνεύσιμοι.
Μια άλλη πιθανή αιτία του συνδρόμου χρόνιου πυελικού πόνου είναι η εξασθένιση της εκκένωσης της ουροδόχου κύστης. Λόγω της παραβίασης της αποστράγγισης, ο όγκος της ουροδόχου κύστης αυξάνεται, γεγονός που πιέζει έτσι τον προστάτη. Αυτή η πίεση τελικά βλάπτει τον ιστό του προστάτη, προκαλώντας φλεγμονή.
Μια άλλη πιθανή αιτία είναι ότι η φλεγμονή του ιστού της ουροδόχου κύστης μπορεί να εξαπλωθεί στον προστάτη.
Είναι επίσης πιθανό ότι ο ερεθισμός των νεύρων γύρω από τον προστάτη προκαλεί πόνο που κατά λάθος αποδίδεται στον προστάτη αδένα.
Τέλος, είναι επίσης πιθανό ένα υπερδραστήριο ή λάθος ανοσοποιητικό σύστημα να προκαλεί σύνδρομο χρόνιου πυελικού πόνου.
Ωστόσο, σε πολλές περιπτώσεις, η αιτία του χρόνιου πυελικού πόνου δεν μπορεί να αποδειχθεί σαφώς. Στη συνέχεια, οι γιατροί μιλούν για ιδιοπαθή προστατίτιδα.
Ανατομικοί λόγοι
Σε σπάνιες περιπτώσεις, η προστατίτιδα προκαλείται από στένωση του ουροποιητικού συστήματος. Εάν η ουροποιητική οδός συρρικνωθεί, τα ούρα συσσωρεύονται και εάν εισέλθει στον προστάτη, μπορεί επίσης να προκαλέσει φλεγμονή. Αυτή η στένωση μπορεί να προκληθεί από όγκους ή τις λεγόμενες πέτρες του προστάτη.
Οι γιατροί υποπτεύονται επίσης ότι η δυσλειτουργία των μυών του πυελικού εδάφους μπορεί να συμβάλει στην ανάπτυξη της προστατίτιδας.
Ψυχικοί λόγοι
Πρόσφατα, έχουν συζητηθεί όλο και περισσότερες ψυχολογικές αιτίες προστατίτιδας. Ειδικότερα, στο σύνδρομο μη φλεγμονώδους χρόνιου πυελικού πόνου, είναι πιθανό ένα ψυχικό σκανδάλη. Οι ακριβείς μηχανισμοί παραμένουν άγνωστοι.
Παράγοντες κινδύνου προστατίτιδας
Μερικοί άνδρες διατρέχουν ιδιαίτερο κίνδυνο εμφάνισης λοιμώξεων του προστάτη. Αυτά περιλαμβάνουν, για παράδειγμα, άντρες με συμβιβασμένο ανοσοποιητικό σύστημα ή κατασταλμένο ανοσοποιητικό σύστημα (π. χ. με φαρμακευτική αγωγή, ανοσοκατασταλτική θεραπεία). Επιπλέον, υποκείμενες ασθένειες όπως ο διαβήτης μπορούν να συμβάλουν στην ανάπτυξη της προστατίτιδας: το αυξημένο σάκχαρο στο αίμα σε διαβητικούς ασθενείς συχνά οδηγεί σε αυξημένο σάκχαρο στα ούρα. Η άφθονη ζάχαρη στα ούρα μπορεί να παρέχει στα βακτήρια καλές συνθήκες ανάπτυξης, καθιστώντας ευκολότερη την ανάπτυξη λοιμώξεων του ουροποιητικού συστήματος. Επιπλέον, το ανοσοποιητικό σύστημα εξασθενεί στον σακχαρώδη διαβήτη.
Ένας άλλος παράγοντας κινδύνου για την ανάπτυξη προστατίτιδας είναι ο καθετήρας της ουροδόχου κύστης. Η εισαγωγή καθετήρα μέσω της ουρήθρας μέσω της ουρήθρας μπορεί να προκαλέσει μικρά δάκρυα στην ουρήθρα και βλάβη στον προστάτη. Επιπλέον, όπως και με οποιοδήποτε ξένο σώμα, τα βακτήρια μπορούν να εγκατασταθούν στην ουροδόχο κύστη και να σχηματίσουν το λεγόμενο βιοφίλμ. Ως αποτέλεσμα, τα βακτήρια μπορούν να ταξιδέψουν μέχρι την ουρήθρα στην ουροδόχο κύστη και να οδηγήσουν σε προσβολές του προστάτη.
Προστατίτιδα: εξετάσεις και διαγνωστικά
Σε περίπτωση προβλημάτων προστάτη, ο οικογενειακός γιατρός ή ο ουρολόγος είναι το σωστό άτομο επαφής. Ο γενικός ιατρός μπορεί να πάρει ιατρικό ιστορικό (ιστορικό), αλλά εάν υπάρχει υποψία προστατίτιδας, θα σας παραπέμψει σε ουρολόγο. Αυτό πραγματοποιεί φυσική εξέταση. Εάν υπάρχει υποψία για προστατίτιδα, αυτή είναι συνήθως η λεγόμενη ψηφιακή ορθική εξέταση. Ωστόσο, αυτή η μελέτη δεν παρέχει σαφείς ενδείξεις φλεγμονής του προστάτη, αλλά επιβεβαιώνει μόνο την υποψία. Μπορούν να γίνουν εργαστηριακές εξετάσεις για την ανίχνευση βακτηριακής προστατίτιδας. Εάν δεν εντοπιστεί συγκεκριμένη αιτία, η θεραπεία πραγματοποιείται επίσης σε περιπτώσεις λογικής υποψίας προστατίτιδας.
Ιστορικό περιπτώσεων
Τυπικές ερωτήσεις κατά την καταγραφή ιατρικού ιστορικού (αναμνησία) μπορεί να είναι:
- Έχετε πόνο κατά την ούρηση;
- Πού ακριβώς αισθάνεστε πόνο;
- Πονάει η πλάτη σας;
- Παρατηρήσατε μια αλλαγή στην εκσπερμάτωση;
Ψηφιακή ορθική εξέταση
Επειδή ο προστάτης είναι ακριβώς δίπλα στο ορθό, μπορεί να ψηλαφεί κατά μήκος του ορθού. Αυτή η ψηφιακή ορθική εξέταση πραγματοποιείται σε εξωτερικούς ασθενείς και χωρίς αναισθησία και συνήθως είναι ανώδυνη. Ζητείται από τον ασθενή να ξαπλώσει με τα πόδια λυγισμένα. Χρησιμοποιώντας ένα λιπαντικό, ο γιατρός εισάγει αργά ένα δάχτυλο στον πρωκτό και σαρώνει τον προστάτη και τα γύρω όργανα (ψηλάφηση). Εξετάζει το μέγεθος και την ευαισθησία στον πόνο στον προστάτη αδένα: ο φλεγμονή του προστάτη αδένας διευρύνεται πολύ και είναι πολύ ευαίσθητος στον πόνο.
Εργαστηριακή εξέταση
Η ούρηση γίνεται στις περισσότερες περιπτώσεις για τον εντοπισμό πιθανών παθογόνων. Η τυπική μέθοδος είναι το λεγόμενο δείγμα τεσσάρων γυάλινων. Εδώ τα Ersturin, Mittelstrahlurin, Prostataexprimat και Urin ελέγχονται μετά από μασάζ προστάτη. Όπως ονομάζεται Prostateexprimat, οι γιατροί καλούν την έκκριση του προστάτη. Αυτό επιτυγχάνεται από τον γιατρό ασκώντας ήπια πίεση στον προστάτη, όπως με ψηλάφηση. Η εκσπερμάτιση μπορεί επίσης να ελεγχθεί για παθογόνα και σημεία φλεγμονής.
Περαιτέρω έρευνα
Μπορεί να χρησιμοποιηθεί σάρωση υπερήχων του ορθού (υπερηχογραφία) για να εντοπιστεί ακριβώς πού βρίσκεται η φλεγμονή και πόσο μακριά έχει εξαπλωθεί. Ένας σημαντικός στόχος της μελέτης είναι επίσης να αποκλειστούν άλλες ασθένειες με παρόμοια συμπτώματα (διαφορικές διαγνώσεις).
Η μέτρηση της ροής ούρων (uroflowmetry) πραγματοποιείται για να αποκλειστεί ότι το υπάρχον πρόβλημα αποστράγγισης των ούρων προκαλείται από τη στένωση της ουρήθρας. Ο ασθενής ουρεί σε μια ειδική χοάνη, η οποία μετρά την ποσότητα των ούρων ανά μονάδα χρόνου. Η κανονική ροή ούρων είναι 15 έως 50 χιλιοστόλιτρα ανά δευτερόλεπτο, ενώ η ροή ούρων είναι δέκα χιλιοστόλιτρα ανά δευτερόλεπτο ή λιγότερο, υπάρχει μεγάλη πιθανότητα απόφραξης της ουρήθρας.
Προστατίτιδα: Μέτρηση PSA
Τα αυξημένα επίπεδα PSA στο αίμα (ειδικό για τον προστάτη αντιγόνο) θεωρούνται γενικά δείκτης καρκίνου του προστάτη. Ωστόσο, ακόμη και με προστατίτιδα, το επίπεδο PSA στο αίμα μπορεί να αυξηθεί σημαντικά. Εάν η ανάγνωση είναι σημαντικά αυξημένη, η δειγματοληψία ιστών (βιοψία) συνήθως πραγματοποιείται και εξετάζεται σε εργαστήριο για να αποκλείσει με ασφάλεια τον καρκίνο του προστάτη.
Προστατίτιδα: Θεραπεία
Όπως και με άλλες ασθένειες, η θεραπεία της προστατίτιδας και η διάρκεια της θεραπείας εξαρτώνται από την αιτία.
Φάρμακα
Η οξεία βακτηριακή προστατίτιδα αντιμετωπίζεται με αντιβιοτικά. Σε ήπιες περιπτώσεις, η δόση του αντιβιοτικού είναι επαρκής για περίπου δέκα ημέρες. Για χρόνια προστατίτιδα, το φάρμακο πρέπει να λαμβάνεται για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα (περίπου τέσσερις έως έξι μήνες). Ακόμα κι αν τα συμπτώματα έχουν ήδη υποχωρήσει, τα αντιβιοτικά θα πρέπει σε κάθε περίπτωση να συνεχιστούν σύμφωνα με τις οδηγίες του γιατρού. Αυτό αποτρέπει την υποτροπή και μειώνει την πιθανότητα υποτροπής (υποτροπή).
Η ασυμπτωματική προστατίτιδα μπορεί επίσης να αντιμετωπιστεί με αντιβιοτικά.
Εάν υπάρχει χρόνια αβακτηριακή προστατίτιδα (σύνδρομο χρόνιου πυελικού πόνου), η αντιβιοτική θεραπεία είναι συνήθως αναποτελεσματική. Στο χρόνιο πυελικό σύνδρομο φλεγμονώδους πόνου, αν και δεν υπάρχουν ενδείξεις για το παθογόνο, πραγματοποιείται δοκιμή αντιβιοτικών επειδή μερικές φορές μπορεί να γίνει βελτίωση. Ωστόσο, η αντιβιοτική θεραπεία δεν συνιστάται για σύνδρομο μη φλεγμονώδους χρόνιου πυελικού πόνου.
Άλλες θεραπευτικές προσεγγίσεις για χρόνια αβακτηριακή προστατίτιδα είναι οι λεγόμενοι αναστολείς της 5α-αναγωγάσης και φυτικά φάρμακα (φυτικά φάρμακα). Εάν δεν επιτευχθεί βελτίωση, η φαρμακευτική θεραπεία θα συμπληρωθεί με φυσιοθεραπεία. Συνιστά φυσιοθεραπεία, ασκήσεις πυελικού εδάφους ή τακτικό μασάζ προστάτη. Επιπλέον, η θερμική θεραπεία με μικροκύματα μπορεί να διεγείρει τους ιστούς για να αυξήσει τη ροή του αίματος και να μειώσει τον πόνο.
Επιπλέον, η συμπτωματική θεραπεία μπορεί να βοηθήσει στην ανακούφιση από οξέα συμπτώματα λοίμωξης του προστάτη. Τα αναλγητικά μπορούν να συνταγογραφηθούν για σοβαρό πόνο. Επίσης, τα μαξιλάρια θέρμανσης και τα μαξιλάρια θέρμανσης στην πλάτη ή στο κάτω μέρος της κοιλιάς μπορούν να βοηθήσουν στη χαλάρωση των μυών σας. Ανακουφίζει συχνά τον πόνο από τη φλεγμονή του προστάτη.
Οι οικιακές θεραπείες όπως η επεξεργασία σίκαλης ή η κατανάλωση σπόρων κολοκύθας με μαλακό κέλυφος μπορούν επίσης να βοηθήσουν στα συμπτώματα της προστατίτιδας. Άλλες συμβουλές περιλαμβάνουν τακτικές προπονήσεις πυελικού εδάφους, χωρίς κοφτερή σέλα ποδηλάτου και χωρίς μπύρα, κρέας, λίπος και ζάχαρη.
Θεραπεία επιπλοκών
Εάν, στο πλαίσιο της νόσου, παρουσιαστεί τεράστια απόφραξη εκροής ούρων, η προστατεκτομή μπορεί να είναι χρήσιμη, καθώς τα υπολείμματα ούρων ενέχουν πάντα υψηλό κίνδυνο μόλυνσης του ουροποιητικού συστήματος.
Εάν η φλεγμονή εκκρίνει πύον στον προστάτη (απόστημα), πρέπει να αδειάσει με μια τομή. Η διαδρομή πρόσβασης είναι συνήθως το ορθό.